اينجا آدرس ها اصولن خيلی ساده ن. فوقش دو خط. به ندرت هم ميشه که يه نامه گم بشه يا آدرست رو پيدا نکنن. در عوض آدرس های ما تو ايران؛ شصت تا خط بايد تو ضيح بدی. روبروي اين، نزديک اون، جنب فلان، زنگ چندم، منزل بهمان. آخرشم ممکنه طرف گم بشه. تازه واويلاست وقتی ميخوای آدرست رو به انگليسی ترجمه کنی. يه چيز مسخره ميشه که دو برابر گيج کننده ست.
No comments:
Post a Comment