اون بالا

يه بابايی بود اون بالا، همه چی رو قبضه کرده بود. هر چی اين پايينی ها گفتن مارم ببر بالا، نه تنها نبرد، از اون بالا سنگ هم زد تو سر اين پايينی ها. پایينی ها بالاخره صبرشون تموم شد دست به يکی کردن، قلاب گرفتن، يکيشون که بهش خيلی اعتماد داشتن فرستادن بالا نشست جاي اون آدم. طرف تا رفت بالا، بقيه هرچی گفتن حالا مارم ببر، چيزی جز سنگ پرونی نصيبشون نشد. حالام سی ساله دنبال يکی ميگرديم قلاب بگيريم بره بالا. فقط مشکل اينه که ديگه هيچکی به هيچکی اعتماد نداره، همه ميترسن هر کی رفت بالا، همون آش بشه و همون کاسه. حالا کی بشه يکی پيدا شه همه بهش اعتماد کنن، بفرستن بالا، بره بالا و تو زرد از آب درنياد، اونو خدا ميدونه.