دوست و همکلاس اوکراينی من تقريباً واسه ی هر کار داوطلبانه يی پايه ست. از ساختن خونه واسه يه معلول طوفان کاترينا گرفته، تا پر کردن کيسه شن براي سد کردن سيل تو وينيپگ. بش ميگم ما تو ايران خيلی رسم نداريم کار داوطلبانه کنيم، تو اوکراين چطور؟
ميگه اونجا هم همينطور، کسی اهل اين کارا نيست. ميگم پس تو چرا همه جا کمک ميکنی؟ ميگه چند سال زندگی تو آمريکا و کانادا اين عادت رو بهم داده. با خودم ميگم، منم دارم زور ميزنم ياد بگيرم، ولی متاسفانه هنوز اون قسمت "کلنگ مفت به قبر باباي هيچکی نزن مغزم"، اجازه نميده.
ميگه اونجا هم همينطور، کسی اهل اين کارا نيست. ميگم پس تو چرا همه جا کمک ميکنی؟ ميگه چند سال زندگی تو آمريکا و کانادا اين عادت رو بهم داده. با خودم ميگم، منم دارم زور ميزنم ياد بگيرم، ولی متاسفانه هنوز اون قسمت "کلنگ مفت به قبر باباي هيچکی نزن مغزم"، اجازه نميده.
2 comments:
فرهود جان نوشته های مختصر و مفید و جالبت رو دوست دارم و همش دنبال می کنم. موفق باشی
Farhood, Comm on you disappointed me. Just do the volunteer working at the right place , right time for right people, you'll get a joy that is not commparable to anything else. it's a sort of ghazaie rooh.
Post a Comment